Erik the Flutemaker – Selling Flutes, Bamboo Flutes, Pennywhistles, Bamboo Saxes and Side-Blown Flutes

FlutesFlutes go way back. You can find in Genisis 4:21 that Jubal was the father of the harp and the pipe (`uwgab) translated at times as a flute, reed-pipe, or panpipes.Starting out? The secret to flute playing is not to try hard. But to relax into it. When we try too hard we can become a master of repeated mistakes. On the side-blown flute, forget the fingers for a bit and start holding the flute around the mouthpiece. Press the flute against your lower relaxed grin, roll the flute a bit and spit watermelon seeds across the hole to get sound. Press and roll to find the sweet spot for best sound. Blow across the mouthpiece not into it. Don’t pucker, it will make you dizzy. You can look in mirror to make sure you have a grin-line not a hole from a pucker.

Źródło: Erik the Flutemaker – Selling Flutes, Bamboo Flutes, Pennywhistles, Bamboo Saxes and Side-Blown Flutes

Kitaro – flet..

Poza muzyką świetną medytacyjna muzyką elektroniczną jaką tworzy (polecam na YouTube) gra także i tak:
http://www.youtube.com/embed/QzIgRbD_kYY

Masanori Takahashi (jap. ???? Takahashi Masanori?, znany jako Kitar?, ???, ur. 4 lutego 1953 w Toyohashi) – japoński muzyk, kompozytor, multiinstrumentalista, twórca muzyki filmowej, komponujący muzykę z kręgu new age.

Kitar? zainteresował się muzyką jako nastolatek. Będąc pod wpływem amerykańskiego rhythm and bluesa, nauczył się grać na gitarze. Zainspirowany muzyką Otisa Reddinga grał covery popularnych przebojów amerykańskich. W czasie swojej podroży do Niemiec w 1972 zapoznał się z burzliwie rozwijającą się sceną elektronicznego rocka. W szczególności zainspirował go Klaus Schulze, z którym Kitaro nawiązał bliskie kontakty. Po powrocie do Japonii Kitaro założył zespół The Far East Family Band, który uznawany jest za pierwszą progresywną grupę pochodzącą z Japonii. Grupa nagrała kilka albumów w stylu space rockowym, wyraźnie wzorowanych na muzyce Tangerine Dream i wczesnego Pink Floyd. Osobiste inspiracje Kitaro nie pokrywały się jednak z dążeniami grupy. Kitaro postanowił podążyć śladami swojego mistrza Klausa Schulze ścieżkami solowej kariery. (za Kitar? ? Wikipedia, wolna encyklopedia.)